De derde maandag van het jaar staat bekend als blue Monday. Dat kun je natuurlijk vertalen als blauwe maandag. Alleen is dat niet helemaal wat bedoeld is. In het Engels kun je zeggen: “I feel blue”. Je moet ongeveer een Smurf zijn om dat te vertalen met “ik voel me blauw”. Beter is dus de vertaling depri-maandag. Al vind ik moppermaandag ook wel een mooie om in elk geval die ene Smurf één keer per jaar tevreden te stellen.
Zegen
Blue Monday zou de deprimerendste dag van het jaar zijn. De eerste goede voornemens zijn gesneuveld. Vakanties, feestdagen en zomerweer laten op zich wachten. Al met al is het een dag waarop zelfmedelijden, gemopper en neerslachtigheid gerechtvaardigd zijn. Het is de dag bij uitstek waarop niemand het je kwalijk neemt als je het glas halfleeg noemt. Hoewel het wel de onbedwingbare opmerking in me oproept dat je gezegend bent, als je kunt zeggen dat je een blauwe maandag wat somber bent geweest.
Gemurmureer
Mopperen en Blue Monday horen een beetje bij elkaar zoals Bassie en Adriaan, Peppi en Kokki en Jan Klaassen en Katrijn. In de oude Statenvertaling kom je in dit verband trouwens een prachtig ‘vergeetwoord’ tegen: murmureren. De klank van het woord, zorgt er al bijna voor dat je geen woordenboek nodig hebt. Het woord pruttelt, sputtert en draait eigenlijk machtig om de hete brij heen. Het Hebreeuwse woord dat in de Statenvertaling met ‘murmureren’ is vertaald komt maar twaalf keer in de hele Bijbel voor. Het gemurmureer vormt hier een eenheid met het volk in de woestijn. Is er geen water? Gemurmureer. Is er geen eten? Gemurmureer. Ontbreekt het aan perspectief? Gemurmureer!
Pedagogische interventie
Niet alleen Mozes krijgt er als leider van het volk geregeld de kriebels van. Ook de God die het volk uit slavernij heeft bevrijd, heeft er een keer schoon genoeg van (Numeri 14 vers 27). Het gevolg is dat het volk veertig jaar lang in de woestijn zal blijven zwerven. Veel mensen interpreteren dit als een harteloze straf. Moet dat nu!? Ja, dat is soms nodig. Murmureren is misschien wel een kwaliteit van het volk, maar niet hun roeping. Wie wil overleven als maatschappij in moeilijke omstandigheden, moet verantwoordelijkheid leren nemen. Wie alleen murmureert en moppert, verstaat zijn roeping niet. Veertig jaar woestijn is geen wraak. Het is een pedagogische interventie om te leren leven met verantwoordelijkheid. Vrijheid vraagt namelijk steeds om initiatief.
Deze moppermaandag wil ik gebruiken om mijn eigen gemopper over lockdown, alle coronabeleid en -ongemak te boven te komen. Wie doet er met me mee?
