L’enfer

Het ging viraal. Het ging er zelfs heftiger aan toe dan met de omikronvariant. Het feit dat ik geraakt werd door popmuziek wil namelijk wat zeggen. Daar ben ik normaal gesproken tamelijk immuun voor. Kleinkunst, barok- en ter afwisseling renaissancemuziek daar ben ik bevattelijk voor. Dat Stromae indruk op mij maakte, met een gezongen antwoord tijdens het Franse Achtuurjournaal, wil dus iets zeggen.

Ne me quitte pas

Het fragment kwam ik op het spoor via de nieuwspagina van de NOS. Mijn Frans van de middelbare school is inmiddels te ver weggezakt om te verstaan wat hij zong. Maar wat ik hoorde en wat ik zag, bracht me terug naar de tijd dat ik nog dagelijks Franse rijtjes, woordjes en grammatica aan het stampen was. We luisterden met 5 havo naar Jacques Brel: Ne me quitte pas. Of nee, we luisterden niet alleen. We zagen het: dat iconische beeld van een zwetende Brel. Daarna vertaalden we met z’n allen de tekst die werd uitgedeeld. Al werd het niet zo mooi als de versie van Wende en Typhoon.

Kwetsbaarheid

Natuurlijk deed iedereen de uiterste best om niet enthousiast te worden over Brel. Zo’n zanger daar kon alleen een (nog net niet gepensioneerde) docent Frans enthousiast over zijn. En vooruit, wellicht een enkele ouder. Alleen liep niemand daar natuurlijk mee te koop. Iedereen had inmiddels genoeg jaren middelbare school achter de rug en had daar wel geleerd om er als ware puber mee om te gaan. Bovendien was het thema alleen al een taboe. En juist daarom was het een huzarenstuk van mijn docent Frans. Hij leerde ons namelijk niet alleen iets over chansons, maar ook over de kwetsbaarheid van het leven. Nee, dat zeg ik verkeerd. Hij leerde ons iets over de kwetsbaarheid die het leven van ons vraagt. Of nee, hoe het leven ons soms kwetsbaar maakt en we bij machte zijn om dat te boven te komen. Enfin, zoiets dus.

Hel

En daarom moeten de scholen openblijven en mogen ze nooit meer dicht. Hooguit om op vakantie te gaan naar Frankrijk. Om daar je Frans op te halen om zo dat gezongen antwoord van Stromae bij het Franse Achtuurjournaal te kunnen vertalen. Om zo uiting te kunnen geven aan wat l’enfer is en betekent; de hel. Hoeveel jongeren beleven die nu? Stromae zong zijn antwoord op de vraag of muziek hem hielp in zijn eenzaamheid. Hij zong over de hel. De hel van de eenzaamheid. Hoe hij daar, om te beginnen, niet de enige in is. En hoe het hem bracht bij de gedachte aan suïcide. Wat zou de zegen juist nu zijn als elke leraar Frans nu naar het Franse Achtuurjournaal zou kijken met het interview met Stromae? Om daarna weer een hele klas niet alleen Frans te leren, maar iets te leren over kwetsbaarheid in al z’n facetten en daarmee iets over onszelf en over anderen.

Hemel

Voor Stromae is het niet de vraag of de hel bestaat. De hel betekent dat je niet meer wilt leven, omdat dit leven niet langer de moeite waard is. Het betekent dat er anderen zijn die net als jij lijden, maar dat maakt alleen geen zier meer uit. Het maakt niet uit, omdat je je daarin toch eenzaam en ongekend voelt. Het maakt niet uit, vanwege alle onoprechtheid. In dat geval geldt: l’enfer c’est les autres (de hel dat zijn de anderen naar: J.P. Sartre). Als dat bestaat, dan moet er ook iets als de hemel zijn. Het is er al. In een Frans Achtuurjournaal, in een klaslokaal en overal waar de eenzaamheid wordt opgeheven. Het is daar waar anderen je niet confronteren met je tekorten, maar je weten te verheffen. De hemel is daar waar je gekend en geliefd bent en dat bovenal ervaren mag.  

Stuur een bericht

Neem contact met me op

Heb je een vraag, een opmerking of een suggestie? Laat het me gerust weten!

Geloofswoorden.nl is een initiatief van ds. Dirk-Jan Bierenbroodspot. Dat is een hele mond vol. Wat mij betreft tutoyeren we elkaar en heet ik dus gewoon Dirk-Jan. Zoek je contact met me? Vul het formulier hiernaast in, volg me op Facebook of Instagram, stuur een Whatsapp-bericht of bel me op. Kies het communicatiemiddel dat bij je past.

Copyright 2020 ds. D.J. Bierenbroodspot ©
All Rights Reserved