Heilige der heiligen

Het fijne van gespreksgroepen is dat het soms ineens over totaal wat anders gaat. Zo stelde iemand een beetje ‘out of the blue’ de vraag of het waar was dat het heilige der heiligen in de tempel een lege ruimte was. Daar werd ik een beetje door overvallen. Ik moest dus even schakelen en ik zocht verwoed in de laatjes van mijn geheugen naar kennis. Nog niet zolang geleden had ik zoiets gelezen, maar ik weet niet meer precies waar. De schrijver maakte met lichte ironie duidelijk dat het een bizarre tempel was zonder godenbeelden. Men kwam er samen om de leegte te vereren.

Ark van het verbond

“Nou ja,” bracht ik in, “de Ark van het Verbond stond er natuurlijk wel met de Tien Geboden.” Al wist ik even niet meer op te lepelen wat er met de ark gebeurd was in de periode dat de eerste tempel werd verwoest. Dat drama voltrok zich in 586 voor de gewone jaartelling. Ik zoek het thuis op om mijn kennis bij te spijkeren. Het blijkt niet zo vreemd te zijn dat ik niet wist wat er met de heilige ark was gebeurd. Niemand weet dat namelijk precies. Wel wist ik met zekerheid dat de Goddelijke aanwezigheid nooit is teruggekeerd naar de tweede tempel. Over het interieur was ik alleen niet helemaal zeker. Het blijkt dus echt te kloppen dat het heilige der heiligen leeg was in de periode van de tweede tempel. Ineens voelt dat werkelijk absurd. Was dit een knap staaltje van volksverlakkerij of wat was hier gaande? 

Speelplaats van het leven

Nog niet zo lang geleden overviel me een moment van geluk. Om de drukte in de stad te ontwijken, loop ik (samen met mijn echtgenoot) door steegjes waar ik nooit eerder was. Ineens sta ik bij een klein parkje. Het is er leeg. Je kunt door een openstaande poort. Nieuwsgierig doe ik dat. Het voelt alsof ik grond betreed waar ik niet thuishoor. Alsof er andere regels gelden dan in het normale leven. Deze ruimte staat apart van de rest van de stad. Het flitst door mij heen dat ‘heilig’ niet veel anders betekent dan dat iets apart gezet is van het gewone, het alledaagse. Om de hoek staan twee speelgoedtrekkers geparkeerd. Het herfstlicht van de namiddag geeft het een mystieke sfeer. Dit beeld ontroert me. De vraag naar het heilige der heiligen roept dit beeld later weer in mij op als ultieme speelplaats van het leven.

#nofilter

Vol

Bij binnenkomst van het parkje meen ik dat het leeg is. Er staan lege bankjes, de zandbak is leeg, het speelgoed is verlaten. Leeg dus, maar het voelt alleen niet leeg. Deze ruimte is gevuld met puur kinderspel. Dat kun je niet pakken, grijpen, je kunt je er niet eens aan vastklampen. Wel kun je het verstoren, bederven of erger: bagatelliseren. Religieus uitgedrukt is dat zonde. Daar, in dat lege parkje voel ik me even intens gelukkig, vredig en sereen. Een leeg park, blijkt niet leeg te zijn. Hoe kan het me anders zo vervullen zoals het dat daar deed? Misschien is dit voor even heilige grond. Op vergelijkbare manier als het heilige der heiligen dat was. En ik probeer te bedenken welke geboden deze lege plaats in herinnering moet brengen. 

Universele spelregels

Elk spel vraagt immers om regels. Ik probeer de tien geboden uit exodus 20 te vertalen naar universele spelregels voor de speeltuin die (al was het maar een ogenblik) een soort heilige der heiligen was. Het zijn voor mij geen geboden van je zult dit en je moet dat, maar adviezen die je helpen om iets te voorkomen. Ik zie ze als adviezen die voorkomen dat je het spel verstoort, bederft of bagatelliseert. Ze maken het leven dus mooier, beter en fijner. Ik kom uit op de volgende regels. 

Een

Het is het spel dat het kind in je wakker maakt, dat je de slappe lach bezorgt of de twinkeling in je ogen. Het vermogen tot dat spel kun je niet verdienen, het is bij je geboorte in je ziel gelegd.

Twee

Er zijn merken genoeg die je niet als mensenkind zien, ook niet als klant, maar als een product. Ze weten precies wat je leuk vindt, maar geven je zelden het onbezorgde geluk van het kinderspel. Geloof hun advertenties dus niet en ga er niet in mee.

Drie

Noem het geen spel of laat het niet zo lijken als er macht in het spel is, als er kwade bedoelingen meespelen of als je onschuld wordt verspeeld. 

Vier

Spelen vraagt om tijd zonder deadlines. Neem het er geregeld van en doe dat niet zonder vrienden, familie of zomaar onbekenden op straat.

Vijf

Wees je vader en moeder dankbaar om alle momenten dat ze je de ruimte geven om te spelen. En leer ermee leven dat ze die ruimte niet altijd (hebben) kunnen geven.

Zes

Doe elkaar geen pijn. Slaan, schoppen, knijpen, stompen, krabben, aan de haren trekken en al dat soort dingen: doe het gewoon niet. 

Zeven

Wees je vrienden en vriendinnen trouw door dik en dun. Zoals jij op hen wilt kunnen rekenen, willen zij op jou kunnen rekenen. 

Acht

Pak wat van iemand anders is niet af. Wel mag je het misschien lenen, maar eerst even vragen. Dat scheelt ook een hoop ruzie. 

Negen

Klikken, jokken, schelden, liegen en bedriegen. Het zorgt voor een hoop ellende. Beter doe je dat dus niet. 

Tien

Wees tevreden met wat je hebt en gun een ander zijn of haar plezier. Door te kijken naar wat jezelf niet hebt, wordt het echt niet leuker. En als er wat te winnen en te verliezen is: bedenk dat het maar een spelletje is.

Stuur een bericht

Neem contact met me op

Heb je een vraag, een opmerking of een suggestie? Laat het me gerust weten!

Geloofswoorden.nl is een initiatief van ds. Dirk-Jan Bierenbroodspot. Dat is een hele mond vol. Wat mij betreft tutoyeren we elkaar en heet ik dus gewoon Dirk-Jan. Zoek je contact met me? Vul het formulier hiernaast in, volg me op Facebook of Instagram, stuur een Whatsapp-bericht of bel me op. Kies het communicatiemiddel dat bij je past.

Copyright 2020 ds. D.J. Bierenbroodspot ©
All Rights Reserved